"Ben je nog verdrietig...?"

[DHB]

Uit MEZZA / weekend-tijdschrift bij zaterdageditie van o.a. Algemeen Dagblad
Mei 2022

Op 22 april jl. overleed muzikant / zanger / schrijver / vertaler Jan Rot. Hij was 64 jaar jong en al enige tijd ongeneselijk ziek. In de laatste maanden van zijn leven verzorgde hij een column in Mezza.

Het idee dat zijn echtgenote Daan zijn column zou voortzetten na zijn dood, kwam van Jan Rot zelf. Kort na zijn overlijden nam zij het stokje inderdaad over. Ze vertelt over haar tocht hoe verder te leven zonder haar man en de vader van hun 4 kinderen. Jan en Daan waren ruim 21 jaar bij elkaar, waarvan 20 getrouwd.

Het schrijven geeft troost, stelt Daan: ,,Het helpt ook tegen het vluchten uit de werkelijkheid, voorkomt dat ik alleen maar opruim en kamers schilder om maar niet te hoeven nadenken of diep te voelen. Ik kan het verdriet nu niet onder het tapijt schuiven. Ik moet ook steeds huilen als ik aan de column werk, maar dat geeft niet. Ik schrijf eigenlijk vooral over het nu. Hoe moeten we verder, hoe gaan we verder?’’


Uit MEZZA / column Daan Rot-de Launay
Oktober 2023

(…)
Als mij gevraagd wordt of ik nog verdrietig ben, schrik ik mensen af met mijn antwoord dat ik altijd verdrietig ben. Mijn basis is verdriet. Daar bouw ik ook fijne dingen op. Misschien klinkt het verdriet in en wordt de laag dunner. Misschien barst de basis, of bubbelt het als lava door alles heen. Ik weet het niet. Ook al lijk of ben ik dapper en doe ik alles zelfs mooi voor de buitenwacht. Anderhalf jaar is niets. Het is gisteren.

[Wilhelma]

Ik lees haar column sinds het begin (april 2022) met veel herkenning. ('plezier' maar dat klinkt hier zo fout)
Ze verwoordt op een mooie wijze hoe zij haar rouw beleefd.
Een verhaal zoals alle verhalen hier... hetzelfde en toch ook weer anders...

Een aanrader om te lezen.